bransoletka Włocławek

Historia fajansu włocławskiego sięga 1873 roku. Zakładów było kilka, zmieniali się właściciele i lokalizacje. Produkcja najbardziej rozwinęła się po II WŚ, kiedy w miejscowych zakładach powstawał nie tylko fajans, ale również porcelit i porcelana. Zróżnicowane było także wzornictwo - produkowano nie tylko naczynia, ale również elementy wyposażenia wnętrz (lampy, świeczniki, żyrandole). Mimo tej różnorodności, najbardziej rozpoznawalnym wyrobem z Włocławka jest talerz w ręcznie malowane kobaltowe kwiaty (z takich najchętniej korzystam :). I mimo, że najdłużej działająca fabryka zakończyła działalność w 1991 roku, dzięki lokalnym inicjatywom produkcja fajansu została wznowiona i trwa do dziś! Oto bransoletka, którą wykonałam z fragmentu talerza. Kawałek stłuczki oszlifowałam w okrągły kształt, oprawiłam w drucik i zamocowałam na łańcuszku (srebro 925). Ceramikę zeszlifowałam również z grubości - jest cieńsza niż pierwotnie, dzięki czemu zawieszka nie jest masywna. Brzegi pokryłam lakierem, co sprawia, że nie brudzą się i nie chłoną wilgoci. Długość łańcuszka w całości: 18 cm. Średnica zawieszki: 11 mm. Bransoletkę można zapiąć na dowolne ogniwko, co daje możliwość regulacji rozmiaru. Na końcu łańcuszka zamocowałam zawieszkę - kulę, również ze srebra. Unikat - każdy z moich wyrobów występuje w jednym egzemplarzu. Upcykling - nie reprodukuję wykorzystywanych wzorów, niczego nie domalowuję - wykorzystuję wyłącznie oryginalne naczynia i motywy, które się na nich znajdują.